اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر امید به زندگی آینده، خودشفقتی و خودتوانمندی زنان دارای اختلال افسردگی اساسی

دوره 7، شماره 70، اردیبهشت 1404، صفحات 64 - 79

نویسندگان : فائزه دارابی * و شیما مکندی و سارا صادقي سراب قنبري

چکیده :
پژوهشگر پژوهشی در زمینه اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر امید به زندگی، خودشفقتی و خودتوانمندی زنان دارای اختلال افسردگی انجام داد. طرح سنجش این تحقیق توصيفي از نوع نیمه آزمایشی است. افرادی که در این پژوهش حاضر به همکاری شدند كليه زنان دارای اختلال افسردگی شهر کرمانشاه در سال 1403 بود. از کل جامعه به تعداد 24 نفر با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند بصورت مستقیم همکاری داشتند.ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه خودتوانمندی ، خودشفقتی و امید به زندگی می باشد.نتايجی که محقق بدست آورد نشان دهنده تاثیر مثبت روان درمانی مثبت گرا بر خودتوانمندی ، خودشفقتی و امید به زندگی در بین زنان دارای اختلال افسردگی بود. به عبارتی دیگر با کنترل پیش آزمون بین زنان دارای اختلال افسردگی گروه آزمایش و گروه گواه از لحاظ خودتوانمندی تفاوت معنی داری وجود دارد (0001/0 p<و 74/22 F).با کنترل پیش آزمون بین زنان دارای اختلال افسردگی گروه آزمایش و گروه گواه از لحاظ خودشفقتی تفاوت معنی داری وجود دارد (0001/0 p<و 57/23 F).با کنترل پیش آزمون بین زنان دارای اختلال افسردگی گروه آزمایش و گروه گواه از لحاظ امید به زندگی تفاوت معنی داری وجود دارد (0001/0 p<و 865/26 F).

کلمات کلیدی :
روان درمانی مثبت گرا، خودتوانمندی، خودشفقتی، امید به زندگی، زنان دارای اختلال افسردگی