یادگیری سازمانی

دوره 5، شماره 50، شهریور 1402، صفحات 68 - 74

نویسندگان : میلاد صمدی * و سمیرا غنی زاده گزنق و زهرا خالدی کوره

چکیده :
سازمان ها یادگیری را ابزاری می دانندکه به کمک آن عملکرد خود را بالا ببرند و خود را با تغییرات محیطی بهتر وفق دهند. یادگیری سازمانی فرایندی است پویا که سازمان را قادر می سازدکه به سرعت با تغییر سازگار می یابد این فرایندشامل تولید دانش جدید، مهارتها و رفتارها می شود. ویژگی سازمان های یادگیرنده عبارت است از شناخت هدف، وجود رهبران انديشمند، وجود كاركنان يادگيرنده و خلاق، تفويض اختيار به كاركنان و آموزش آنها، مشاركت كامل در اطلاعات، برخورداري از يك الگوي پوينده، به كارگيري علم و تجربه. اجزای سازمان یادگیرنده شامل مدل های ذهنی، تسلط شخصی، یادگیری گروهی، بصیرت مشترک، تفکر سیستمی می باشد. تاریخچه دو موضوع سازمان یادگیرنده و یادگیری سازمانی به هم گره خورده است که به مرور زمان توسط متفکرین مدیریت و متخصصین بهبود سازمان اعم از افراد دانشگاهی و صنعتی ایجاد شده است. مدل های یادگیری سازمانی توسط نیف (2001) در قالب ابعاد چشم انداز مشترک، فرهنگ یادگیری سازمانی، کار و یادگیری گروهی، به اشتراک گذاشتن دانش و تفکر سیستمی و گومژ و همکاران (2005) در قالب 4 بعد تعهد مدیریت، دید سیستمی، فضای باز و آزمایشگری، انتقال و یکپارچه سازی دانش بیان شده است. در نهایت می توان گفت که یادگیری منشا اصلی مزیت رقابتی است. یادگیری برای تغییر است، به عبارتی یادگیری در هر سازمانی باید به تحول و تحول مثبت نیز به عادت تبدیل شود.

کلمات کلیدی :
سازمان، یادگیری سازمانی، سازمان های یادگیرنده