استعاره عکاسانه در آثار پست مدرن

دوره 2، شماره 9، فروردین 99، صفحات 25 - 41

نویسندگان : محمد کهن پور * و فاطمه مردان خوش نوا

چکیده :
بخش مهمی از ارتباط کلامی ما را استعاره تشکیل می دهد. در سنت مطالعات ادبي، استعاره به مثابـه عـالي تـرين نوع تشبيه در شرايطي شكل مي گيرد كه از ميان اركان تشبيه تنها مشبه به كاررود. از منظر زبان شناسي در چنين شرايطي با دو محور جانشيني و همنشيني سروكار داريم؛ بـدين معني كه به دليل تشابه معنايي نشانه ای از محور جانشيني بـه جـاي نشـانة ديگـری انتخاب مي شود و بر محور همنشيني قرارمي گيرد. در این پژوهش به دلیل همنشين شدن عكس با متن ادبي به ادامه مطلب پرداخته تا رابطه استعاره و عکاسی بهتر درک شود. زیرا بهتر است گاهی عکس‌ها را استعاره هایی بدانیم که نیاز به رمز‌گشایی دارند. در دوران معاصر که وامدار دوران پست مدرن است، هنر عکاسی و ادبیات و استعاره بیشتر از گذشته با یکدیگر تداخل معنایی پیدا کرده اند. زیرا پست‌‌ مدرنیست‌ها انواع چیز‌ها را به چشم متون می‌نگرند و بر این نکته تأکید دارند که همۀ متون به صورت نقادانه قرائت شوند. عکاســي نیز همواره بخش تفکيک ناپذير هنر پست مدرن بوده است و در شــکل‌گيري نظريه‌هاي پست مدرنی نقش اساسي داشــته اســت. در ادامه پژوهش مروری بر آثار چند هنرمند غیرایرانی همچون جنی هولرز و دیوید لوینتال انداخته شده است. سپس به تحلیل و بررسی چند نمونه موردی از آثار عکاسان ایرانی که از هنرمندان غیرایرانی الهام گرفته اند، پرداخته شده است. روش درنظر گرفته شده برای این پژوهش با توجه به قرارگیری آن در حوزۀ علوم انسانی کیفی و توصیفی است و نوع گردآوری منابع آن به صورت کتابخانه ای(کتاب، پایان نامه، مقاله وغیره) می باشد.

کلمات کلیدی :
استعاره، استعاره عکاسانه، پست مدرن،هنر پست مدرن، عکاسی پست مدرن، عکاسان پست مدرن ایرانی