مطالعه ترکیب بندی در نگاره «سیاوش و افراسیاب در شکارگاه» از شاهنامه طهماسبی بر اساس نظریه روان شناسی گشتالت

دوره 5، شماره 47، خرداد 1402، صفحات 31 - 44

نویسندگان : سجاد فطرتی باسمنج *

چکیده :
ترکیب‌بندی یک اثر هنری نقش مهمی در انتقال مفاهیم به مخاطب دارد از این رو مقاله حاضر بر آن است که با استناد به رویکرد روان¬شناسی گشتالت در ترکیب¬بندی نگاره‌ سیاوش و افراسیاب در شکارگاه از شاهنامه طهماسبی اقدام نماید. همچنینن پژوهش پیش رو در جهت پاسخ‌گویی به این پرسش است که بر اساس نظریه روان¬شناسی گشتالت در ترکیب‌بندی نگاره سیاوش و افراسیاب در شکارگاه به چه نتایجی می‌توان دست یافت؟ در راستای پاسخ به این پرسش که داده‌های آن از طریق منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی جمع¬آوری شده است و به لحاظ ماهیت این پژوهش توصیفی-تحلیلی و از نوع کیفی است. نگاره مزبور از منظر روان¬شناسی گشتالت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که در ترکیب‌بندی این نگاره از اصول هفتگانه گشتالت که شامل اصل مشابهت، اصل مجاورت، اصل تداوم، اصل یکپارچگی یا تکمیل و اصل سرنوشت مشترک و اصل فراپوشانندگی می¬شود استفاده شده است و می‌توان دریافت که عناصر موجود در شکل که با هم در ارتباط هستند و ترکیب‌بندی شکل را تشکیل می‌دهند در کنار هم دارای مفاهیم مستقلی می¬باشند.

کلمات کلیدی :
ترکیب‌بندی، شاهنامه طهماسبی، سیاوش و افراسیاب، روان‌شناسی گشتالت.