اثربخشی امید درمانی بر رضایت از زندگی و بهزیستی روانشناختی زنان در شرف یائسگی شهرستان خمینی شهر

دوره 3، شماره 22، اردیبهشت 1400، صفحات 101 - 88

نویسندگان : مهدی خوروش * و فرشته شعبانی

چکیده :
هدف: یائسگی را می‌توان واقعه زیستی و فرهنگی دانست که زنان میان‌سال را تحت‌الشعاع خود قرار داده و هرچه نشانه‌های جسمانی و هیجانی آن بیش‌تر باشد، نگرش منفی را در زنان ایجاد می‌کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش امید درمانی بر رضایت از زندگی و بهزیستی روانشناختی زنان در شرف یائسگی خمینی شهر بود. روش‌کار: طرح پژوهش حاضر نیمه تجربی، با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود و جامعه آن شامل کلیه زنان در حیطه یائسگی تحت پوشش مرکز سلامت خمینی شهر بودند. نمونه ی تحقیق نیز تعداد 60 نفر از زنان گروه سنی 49 تا 59 سال بودند که به طور تصادفی درگروه امیددرمانی و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت آموزش امید به مدت 8 جلسه 5/1 ساعته قرار گرفتند و داده‌های پژوهش با استفاده از مقیاس های 18 سوالی بهزیستی روانشناختی ریف و مقیاس 5 سوالی دینر گردآوری و به وسیله آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل کواریانس چند متغیره) و به کمک نرم افزار تحلیل آماری SPSS v. 22 تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش امید اسنایدر به طور معناداری موجب افزایش نمرات مؤلفه های بهزیستی روانشناختی (پذیرش خود، توانایی تسلط محیطی، روابط گرم و صمیمانه با دیگران، هدفمندی در زندگی، رشد و شکوفایی فردی، استقلال و خودمختاری) و رضایت از زندگی در زنان در حیطه یائسگی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردیده است (001/0 P< ). نتیجه‌گیری: امید درمانی به فرد امکان می‌دهد تا همواره درصدد بهبود زندگی شخصی خویش از طریق یادگیری و تجربه باشد. افرادی که از امید بالاتری برخوردارند، در زندگی خود شکست‌هایی را تجربه می‌کنند، اما معتقدند که می‌توانند تنش‌ها و چالش‌های زندگی را حل کنند و با آن سازگار شوند.

کلمات کلیدی :
امید درمانی، رضایت از زندگی، بهزیستی روانشناختی