تاثیر داستان گویی بر سازگاری اجتماعی و کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای بیش فعالی (ADHD)

دوره 6، شماره 60، تیر 1403، صفحات 73 - 84

نویسندگان : ساحل محمدیان *

چکیده :
اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی شایع ترین اختلال روانپزشکی در کودکان است که 3 تا 7 درصد کودکان را در مدرسه مبتلا می کند. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی داستان گویی بر سازگاری اجتماعی و کارکردهای اجرایی در بین دانش آموزان دختر بیش فعال دوره متوسطه اول منطقه 5 شهر تبریز بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول منطقه 5 شهر تبریزکه در سال تحصیلی 1402-1401 مشغول به تحصیل بودند. برای تعیین حجم نمونه ابتدا از بین مدارس متوسطه منطقه 5 شهر تبریز مدرسه «طلعت» با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردید سپس از بین دانش آموزان پایه دوم این مدرسه، 20 نفر از آنها که دارای اختلال نقص توجه بر اساس ملاک های تشخیصی DSM-IV بودند با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (گروه آزمایش= 10 نفر/گروه کنترل= 10 نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ و پرسشنامه عصب روانشناختی کانرز بود. برای تحلیل داده ها از دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریاس نشان داد که روش داستان گویی بر کارکردهای اجرایی کودکان بیش فعال مؤثر بوده، و باعث افزایش کارکردهای اجرایی آنها شده است (005/0>P). همچنین نشان داد که تاثیر داستان گویی در افزایش سازگاری اجتماعی دانش آموزان مؤثر بوده است (005/0>P). بنابراین استفاده از درمان¬های مبتنی بر این روش‌ برای درمان دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعال پیشنهاد می شود.

کلمات کلیدی :
داستان گویی سازگاری اجتماعی، کارکردهای اجرایی، بیش فعالی