بررسی اپیدمیولوژیک واقعات ترومبوز اورده عمیقه در شفاخانه حوزوی ابوعلی سینای طی سالهای 1398 - 1399
دوره 3، شماره 24، تیر 1400، صفحات 21 - 15
نویسندگان : همایون عزیزی * و مشتاق حسین جعفری
چکیده :
مقدمه: ترومبوز اورده عمیقه (deep vein thrombosis)، در صورت تأخیر در تشخیص و تداوی می‌تواند منجر به اختلاطات جدی از قبیل امبولی ریه گردد. با توجه به اهمیت ارزیابی و توصیف مرض در هر جامعه، این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک مریضان DVT انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی تمام مریضانی که با تشخیص DVT بین سالهای 1398 الی 1399 در شفاخانه حوزوی ابوعلی سینای بلخی بستری شدند، صورت گرفت. با استفاده از بررسی دوسیه مریض، گزارش داکتر متخصص، راپور نرس و هدایات داکتر معالج، پرسشنامه تحقیقی برای هر مریض تکمیل گردید. بعد با مریضان تماس تیلفونی گرفته شد و از آن‌ها درخواست گردید تا برای ارزیابی و تعقیب تداوی هر ماه یکبار الی مدت یک سال به شفاخانه مراجعه نمایند. حین این مراجعت‌ها در مورد وضعیت مریض ازنظر اختلاطات مرض، بستری مجدد یا فوت سوال گردید و در پرسشنامه ثبت شد. یافته‌ها: در مدت مطالعه، 66 نفر با تشخیص DVT در سرویس داخله شفاخانه حوزوی ابوعلی سینای بلخی بستری شدند. 50.2% شان طبقه ذکور بودند. اوسط سنی افراد موردمطالعه 55.84±18.45 سال بود. در 98.1% افراد، اطراف سفلی مصاب بود. شایع‌ترین فکتور خطر عدم تحرکیت و کمترین فکتور خطر سابقه فامیلی DVT بود. بین فکتورهای خطر DVT و جنس، فقط smoking معنی‌دار بود که در مردان شایع‌تر بود. 3.8% مریضان در طی 5 سال در اثر اختلاطات DVT فوت کردند. 6% عود مرض و امبولی ریه در 3.4% افراد مشاهده شد. شایع‌ترین فکتور خطر DVT عدم تحرکیت است، بنابرین لازم است وقایه لازم در نفوس معروض به خطر رعایت گردد تا احتمال DVT کاهش یابد.
مقدمه: ترومبوز اورده عمیقه (deep vein thrombosis)، در صورت تأخیر در تشخیص و تداوی می‌تواند منجر به اختلاطات جدی از قبیل امبولی ریه گردد. با توجه به اهمیت ارزیابی و توصیف مرض در هر جامعه، این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک مریضان DVT انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی تمام مریضانی که با تشخیص DVT بین سالهای 1398 الی 1399 در شفاخانه حوزوی ابوعلی سینای بلخی بستری شدند، صورت گرفت. با استفاده از بررسی دوسیه مریض، گزارش داکتر متخصص، راپور نرس و هدایات داکتر معالج، پرسشنامه تحقیقی برای هر مریض تکمیل گردید. بعد با مریضان تماس تیلفونی گرفته شد و از آن‌ها درخواست گردید تا برای ارزیابی و تعقیب تداوی هر ماه یکبار الی مدت یک سال به شفاخانه مراجعه نمایند. حین این مراجعت‌ها در مورد وضعیت مریض ازنظر اختلاطات مرض، بستری مجدد یا فوت سوال گردید و در پرسشنامه ثبت شد. یافته‌ها: در مدت مطالعه، 66 نفر با تشخیص DVT در سرویس داخله شفاخانه حوزوی ابوعلی سینای بلخی بستری شدند. 50.2% شان طبقه ذکور بودند. اوسط سنی افراد موردمطالعه 55.84±18.45 سال بود. در 98.1% افراد، اطراف سفلی مصاب بود. شایع‌ترین فکتور خطر عدم تحرکیت و کمترین فکتور خطر سابقه فامیلی DVT بود. بین فکتورهای خطر DVT و جنس، فقط smoking معنی‌دار بود که در مردان شایع‌تر بود. 3.8% مریضان در طی 5 سال در اثر اختلاطات DVT فوت کردند. 6% عود مرض و امبولی ریه در 3.4% افراد مشاهده شد. شایع‌ترین فکتور خطر DVT عدم تحرکیت است، بنابرین لازم است وقایه لازم در نفوس معروض به خطر رعایت گردد تا احتمال DVT کاهش یابد.
کلمات کلیدی :
ترومبوز اورده عمیقه، امبولی ریه، اپیدمیولوژی، اطراف سفلی
ترومبوز اورده عمیقه، امبولی ریه، اپیدمیولوژی، اطراف سفلی
مشاهده مقاله
887
دانلود
0