زوال عقلی یا Dementia نزد بزرگسالان

دوره 6، شماره 62، شهریور 1403، صفحات 57 - 64

نویسندگان : محمد اشرف روان *

چکیده :
شیوع ابتلا به زوال عقل با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد به نحوی که خطر ابتلا به آن در سن 60 سالگی حدود 1% بوده که این میزان با هر پنج سال افزایش سن دو برابر شده و در سن 85 سالگی به 30 الی 50 فیصد می‌رسد. از نظر کلینیکی افرادی که قبل از سن 65 سالگی به زوال عقل مبتلا می‌شوند، دچار زوال عقل زودرس و افرادی که بعد از این سن تحت تأثیر عوارض این مریضی قرار می‌گیرند به زوال عقل دیررس مبتلا هستند. روش تحقیق حاضر توصیفی-کاربردی بوده جامعه آماری این تحقیق را تمام مریضان مراجعه‌کننده در سرویس صحت روان شفاخانه حوزوی آموزشی ابوعلی سینای بلخی تشکیل می‌دهد. نمونه آماری به‌صورت تصادفی ساده (100) تن انتخاب گردیدند. اطلاعات از طریق دوسیه مریضان جمع‌آوری سپس وارد نرم‌افزار spss گردیده و تجزیه‌وتحلیل صورت گرفت. یافته‌ها نشان داد که بیشترین گروه سنی مریضان بین 71 تا 80 سال (40%) قرار دارند. این یافته‌ها با این واقعیت که زوال عقلی بیشتر در سنین بالاتر رخ می‌دهد، همخوانی دارد. گروه سنی 60-70 سال نیز سهم قابل‌توجهی (30%) از مریضان را تشکیل می‌دهند. تنها 10% از مریضان در گروه سنی 90 سال و بالاتر قرار دارند که ممکن است به دلیل کاهش تعداد افراد بسیار مسن در جامعه باشد. 50% از مریضان در مرحله متوسط زوال عقلی قرار دارند، در حالی که 30% در مرحله خفیف و 20% در مرحله شدید هستند. این توزیع نشان می‌دهد که بیشتر مریضان در مرحله‌ای قرار دارند که نیاز به مداخلات طبی و مراقبتی خاص دارند تا پیشرفت مریضی کُند یا متوقف شود. 60% از مریضان متأهل هستند، در حالی که 20% مجرد و 20% بیوه‌اند. وضعیت تأهل می‌تواند بر نحوه مراقبت و پشتیبانی اجتماعی مریضان تأثیر بگذارد. افراد متأهل ممکن است دسترسی به پشتیبانی بیشتری داشته باشند که می‌تواند در مدیریت مریضی کمک‌کننده باشد.

کلمات کلیدی :
زوال عقل، افزایش سن، اختلالات، وضعیت اجتماعی، مرحله زوال عقل