یکی از شاخص های برتری یک سازمان نسبت به سازمانهای دیگر،نیروی انسانی متعهد و وفادارآن میباشد،این نوع از کارکنان یکی از عوامل مهم دستیابی سازمان به اهداف خود هستند. معمولا کارمندان دارای تعهد و وفادار سازمانی بالا نسبت به کارکنانی که تعهد و وفادری کمتری دارند،از عملکرد بهتری برخودار هستند.هر سازمان نیاز به اعضایی دارد که وابستگی اش با سازمان بیشتر از قرارداد مبادله ای رسمی باشد.به عبارت دیگر،سازمان ها به افرادی نیاز دارند که به نفع سازمان فراتر از وظایف مقرر عمل کنند و این امر به ویژه در مشاغل حساس از اهمیت به سزایی برخوردار است. بزرگترین چالش برای مدیران پرسنلی یکپارچه نمودن نیازهای سازمان با نیازهای فردی اعضای آن میباشد.که این امر منجر به ایجاد تعهد و وفاداری کارکنان نسبت به سازمان می گرددو در نتیجه حس تعلق را در کارکنان آن مجموعه تقویت می نماید.در تحقیق حاضر به بررسی تاثیر عوامل موثر بر تعلق سازمانی در بازه قبل و بعد خصوصی سازی در شرکت مخابرات ایران پرداخته شد.تحقیق فوق از نظر هدف،کاربردي واز منظر روش،توصیفی میباشد.تعداد نمونه،170 نفر از پرسنل شرکت مخابرات در شهر تهران که به صورت تصادفی ساده و براساس فرمول کوکران انتخاب شد که با استفاده از آزمون کلومروف اسمیرینوف ،رگرسیون به بررسی تاثیر بین فرضیه ها پرداخته شد.نتایج تحقیقات نشان می دهد که تمامی فرضیه ها به اثبات رسید و در پایان پیشنهاداتی ارائه شد.

سازمانی خصوصی سازی شرکت مخابرات ایران