يکی از شرايط ويژه که در آن معلمان به مقتضای شرايط می‌بايست کار ياددهی– يادگيری را به پيش ببرند، وجود مدارس کوچک با کلاس‌های چند پايه است. در اين مدارس تعداد دانش‌آموزان کم بوده و اين مدارس در نقاط دور افتاده تشکيل می‌شوند. تنوع پايه‌های تحصيلی، کوچک بودن محيط کلاس، نبود مواد آموزشی و تجهيزات آموزشی و پرورشی از جمله مشکلات و شرايطی است که در اين گونه محيط های آموزشی حکم فرماست و با وجود اين شرايط انتظار می‌رود که پيشرفت تحصيلی دانش‌آموزان و عملکرد آموزشی معلم و فرآيند يادگيری در اين مدارس همانند ساير مدارس به پيش برود. هدف از نگارش مقاله حاضر بررسی محدودیت ها و مزیت های کلاس های چندپایه و رویکردها و روش های تدریس مربوط به آن است. روش پژوهش توصیفی- کتابخانه ای می باشد که برای جمع آوری آن از مقالات و منابع معتبر در این زمینه استفاده شده است. در این مقاله سعی بر آن شده است که بعد از بیان تعریف، تاریخچه و محاسن کلاس های چند پایه، به بررسی مشکلات موجود در این گونه کلاس ها و راه حل های مربوط به آن، روش های تدریس در کلاس های چندپایه، رویکردهای کلاس های چندپایه، عوامل اثرگذار در عدم موفقیت معلمان کلاس های چندپایه و شیوه های اداره این گونه کلاس ها پرداخته شود.

کلاس های چندپایه روش تدریس کلاس های چندپایه رویکردهای کلاس های چندپایه شیوه های اداره کلاس های چندپایه