هدف این پژوهش، ارزیابی اثر بخشی برنامه¬های آموزش ضمن خدمت کارکنان بیمارستان لقمان حکیم سرخس بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردي و با توجه به نحوه گردآوري داده¬ها از نوع تحقیقات توصیفی ـ پیمایشی محسوب می¬شود. جامعه آماری شامل تمام کارکنان بیمارستان لقمان حکیم سرخس در سال 1396 (208 نفر) بودند. شرکت‌کنندگان 132 نفر از کارکنان بیمارستان (36 نفر مرد، 96 نفر زن) بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه¬ای متناسب انتخاب شدند. همه شرکت¬کنندگان پرسشنامه¬ اثر بخشی برنامه¬های آموزش ضمن خدمت را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون¬های تی تک نمونه¬ای و تحلیل واریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که 1) میانگین میزان کل و ابعاد اثر بخشی برنامه¬های آموزش ضمن خدمت (توسعه دانش، بهبود مهارت¬ها و ایجاد یا تغییر نگرش) بالاتر از سطح متوسط بود. 2) از دیدگاه کارکنان مجرد و متأهل بین میزان اثربخشی توسعه دانش، بهبود مهارت‌ها و ایجاد یا تغییر نگرش تفاوت معناداری وجود ندارد. 3) از دیدگاه کارکنان زن و مرد بین میزان اثربخشی توسعه دانش، بهبود مهارت‌ها و ایجاد یا تغییر نگرش تفاوت معناداری وجود ندارد. 4) از دیدگاه کارکنان با مدرک تحصیلی مختلف بین میزان اثربخشی توسعه دانش تفاوت معناداری وجود ندارد، اما بین میزان اثربخشی بهبود مهارت‌ها و ایجاد یا تغییر نگرش تفاوت معناداری وجود دارد. 5) یافته‌ها همچنین حاکی از آن بود که از دیدگاه کارکنان با سوابق خدمتی مختلف بین میزان اثربخشی توسعه دانش، بهبود مهارت‌ها و ایجاد یا تغییر نگرش تفاوت معناداری وجود ندارد.

آموزش ضمن خدمت اثربخشی برنامه آموزشی کارکنان بیمارستان