هدف: کودکان همواره از آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه هستند که به دلایل مختلف از جمله پایین بودن سن و نداشتن مهارت‌های کافی قادر به حفاظت و حمایت کامل از خود نیستند. کودک آزاری از جمله معضلات اجتماعی است که مورد توجه قانون‌گذاران و روانشناسان تعلیم و تربیت قرار دارد و صاحب نظران علوم گوناگون از دیدگاه‌های مختلفی به آن نگریسته‌اند. کودک آزاری، آسیب یا تهدید جسم و روان یا سعادت و رفاه و بهزیستی کودک توسط والدین یا افرادی که نسبت به او مسئولیت دارند و بهره‌کشی از افراد زیر 18 سال محسوب می‌شود. در سال 1381 نحستین بار قانونی برای حمایت از حقوق کودکان تصویب شد. یافته‌ها: ما در این مقاله بعد از بررسی یافته‌های مقالات، نخست به تعریفی از مفهوم کودک، کودک آزاری و انواع آن از دیدگاه‌های مختلف و سپس به بیان حقوق کودکان در قوانین ایران، پیامدهای گسترش آن در جامعه، جرایم مربوط به کودک آزاری و روش‌هایی برای جلوگیری از گسترش آن پرداخته‌ایم. روش پژوهش: روش تحقیق تجزیه و تحلیل کتابخانه‌ای-مروری است که با بررسی مقالات، اسناد، پایان‌نامه‌ها و پایگاه‌های اینترنتی معتبر به اطلاعاتی در این حوزه دست یافته‌ایم. نتیجه‌گیری: براساس اینکه کودکان در برهه‌ای از زندگی خود هستند که توانایی حمایت کامل از خودشان را ندارند باید اقداماتی برای دفاع از حقوق آنان از سوی جامعه و خانواده صورت گیرد. جرایم مربوط به کودک آزاری از جرایم عمومی محسوب می‌شود و نیازی به شاکی خصوصی ندارد و دولت موطف است خانه‌های امنی برای نگهداری و حفاظت از کودکان آسیب دیده تاسیس کند.

کودک آزاری قانون کیفری قانون مدنی جرایم