دوره 5، شماره 50، شهریور 1402، صفحات 54 - 67

نویسندگان : سهيلا کوشا ¹ ، محسن فیاضی* ²

چکیده :
اخیرا شورای عالی اقتصاد مصوبه ای را اعلام کرده است که بر مبنای آن به افراد خارجی که اقدام به سرمایه گذاری 250 هزار دلاری در ایران بنمایند، حق اقامت پنج ساله داده می شود. تجربه سیاست اعطای تابعیت در قبال سرمایه گذاری (ویزای طلایی) سالها است که بعنوان یک رویکرد موفق از سوی کشورهای غربی مانند اعضای اتحادیه اروپا و آمریکا و کانادا و امروزه از سوی کشورهای موفق منطقه در عرصه سرمایه گذاری مانند ترکیه و امارات برگزیده شده است. حال این سئوال مطرح است که آیا مصوبه شورای اقتصاد می تواند اهداف تدوین گران این قانون را مبنی بر افزایش سرمایه گذاری مانند سایر کشورها تامین کند؟ در پاسخ تلاش خواهد شد تا بر اساس الگوهای مورد استفاده کشورها و مقایسه آن با شرایط اقتصادی کشور و با شیوه ای توصیفی- تحلیلی به اثبات این فرضیه بپردازیم که مصوبه اخیرا در صورتی موفق خواهد بود که با قانون تکمیلی جزئیات آن تبیین شود که این امر متضمن درج دقیق جزئیات از جمله احصاء حوزه های خاص سرمایه گذاری است وگرنه تبعات اجتماعی و اقتصادی آن ممکن است نتایج معکوسی به بار آورد.

کلمات کلیدی :
اعطای اقامت، اعطای شهروندی، سرمایه گذاری