این مقاله به بررسی جامع نقش عوامل روانشناختی کلیدی، از جمله انگیزش، اضطراب، خودکارآمدی و باورهای خود، در فرآیند توسعه و یادگیری مهارت‌های حرکتی در دانش‌آموزان می‌پردازد. مهارت‌های حرکتی پایه و پیشرفته نقشی حیاتی در رشد همه‌جانبه فیزیکی، شناختی و اجتماعی دانش‌آموزان ایفا می‌کنند و عوامل روانشناختی به طور فزاینده‌ای به عنوان مؤلفه‌های تعیین‌کننده در موفقیت یا شکست در کسب این مهارت‌ها شناخته می‌شوند. در این مرور، ابتدا اهمیت مهارت‌های حرکتی در سنین مدرسه مورد تأکید قرار گرفته و سپس به طور عمیق به بررسی تأثیر هر یک از عوامل روانشناختی بر جنبه‌های مختلف یادگیری حرکتی، شامل یادگیری مهارت‌های پایه، اجرای آن‌ها در موقعیت‌های فشاری و توانایی حفظ و انتقال آن‌ها به موقعیت‌های جدید پرداخته می‌شود. همچنین، مداخلات روانشناختی مبتنی بر شواهد که قابلیت اجرا در محیط مدرسه برای ارتقای عملکرد حرکتی دانش‌آموزان را دارند، مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرند. در نهایت، این مرور به شناسایی شکاف‌های پژوهشی موجود در این حوزه پرداخته و پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده ارائه می‌دهد تا درک ما از این تعامل پیچیده عمیق‌تر شده و راهکارهای عملی‌تری برای بهبود تجربه یادگیری حرکتی دانش‌آموزان فراهم گردد.

عملکرد حرکتی مداخلات روانشناختی دانش آموزان استرس و اضطراب روانشناسی ورزشی