از میان تمدن‌های کهن، ایران تنها سرزمینی است که سنت فلسفه در آن به‌صورت پیوسته و زنده تا دوره‌های بعدی حفظ شد. این استمرار فلسفی، ایران را به یکی از بنیادهای اندیشه جهانی تبدیل کرده است. افلاطون نیز به‌روایتی نظام فلسفی خود را بر مبانی حکمت ایرانی بنیان نهاد. ریشه‌های فلسفه در ایران به دوران پیش‌هخامنشیان بازمی‌گردد؛ عصری که اندیشه‌های کیومرثیان و فهلویان در پیوند با آموزه‌های طبیعی و معنوی یونان، ساختار فلسفه ایرانی را شکل داد. در این دوره، تفکر فلسفی نه صرفاً نظری، بلکه بخشی از جهان‌بینی دینی و اخلاقی مردم بود. فلسفه ایرانی را می‌توان دارای سه رکن اصلی دانست. این فلسفه، نه فقط میراث گذشته، بلکه شالوده‌ی تفکر شرقی و حتی غربی است و در پیوندی عمیق با سنت‌های عرفانی و علمی ایران، تا امروز زنده مانده است.

فلسفه ایرانی جندی‌شاپور پیش‌هخامنشیان افلاطون