رفاه و امنیت اجتماعی جزء کارکردهای اصلی حکومت‌ها هستند و به ‌همین دلیل است که آن‌ها را غالبا دولت‌های رفاه می‌خوانند. دولت رفاه دولتی است که نهادهای قدرت از طریق قانون، وظیفه‌ی تهیه‌‌ و بهبود رفاه عمومی را وظیفه‌ی مقدم خود می‌شمارند. در اين مقاله نگارنده به تاريخچة تشکیل دولت رفاه در ايران پرداخته و با ذكر شواهد تاريخي توجه به اين موضوع را در ادوار مختلف دولت هخامنشی تبيين كرده است. لذا دولت همه‌ی کسانی که به نحوی از انحاء و بنابر هر دلیلی قادر به تأمین هزینه‌های خود نیستند، کمک‌های نقدی می‌کند. بدین ترتیب دولت از طریق تضمین یک حداقل درآمد ثابت(به عنوان مثال حقوق بیکاری، بیمه‌ی سالخوردگی) و یا از طریق کمک‌های نقدی دیگر، در هنگام سوانح کاری، ناتوانی جسمی و روحی، بیماری، سالخوردگی و فشارهای اقتصادی و ناتوانی در امرار معاش موقعیت افراد را تضمین کند. چنین دولتی وظیفه دارد برای همگان، زگهواره تا گور، امکانات پرستاری درمانی، بیمه‌ی بیماری و بیکاری، بازنشستگی، اعانه‌ی خانوادگی و مسکن با توجه به ایده‌ی دولت رفاه را فرام سازد. این پژوهش راه را برای استفاده از ایده های مدیریت شهری ایران باستان در عصر کنونی را پیشنهاد می کند.

دولت رفاه نظارت و بازرس نقش زنان اوقات فراغت بازرسي در ايران محتسب