امروزه از جمله دغدغه های مورد توجه دست اندکاران در نظام آموزش عالی، ارزیابی در این نظام است. در طول دهه هاي گذشته، ارزیابی و پاسخگويي در جهت ميزان تحقق اهداف و تعالي عملكرد نظام هاي آموزش عالي به مسئله اصلی و كانوني حوزه آموزش عالي تبديل شده و مي توان به اين امر اذعان نمود كه همه افراد ذيربط و ذينفع در نظام آموزش عالي، بر كاربرد سازوكارهاي ارزيابي تأكيد دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی چالش ها و موانع ارزیابی درونی و برونی در نظام آموزش عالی ایران و به روش توصیفی – تحلیلی انجام شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که ارزیابی به عنوان یكی از مهم ترین سازو كارهای مدیریت عملكرد، نقش موثری در تولید و توسعه كیفیت در نظام آموزش عالی دارد. در واقع بهبود كیفیت مستلزم ارزیابی كیفی است، هرچند جامه عمل پوشاندن به این مهم و اجراي آن در بخش های مختلف نظام آموزشی همواره با چالش ها و موانعی روبروست.

ارزیابی درونی بیرونی کیفیت آموزش عالی